11.12.2012

Monitoring rada Vijeća ministara i PS BiH u periodu januar-septembar 2012.g. Zastoj skoro svih reformskih procesa! Broj usvojenih zakona zanemariv,a ključna odrednica njihovog rada je bila prekompozicija državne vlasti

Zastoj skoro svih reformskih procesa, gotovo izjednačen broj odbijenih i usvojenih zakona, funkcioniranje po ''ad hoc'' prinicipu, bez ikakve zajedničke vizije razvoja zemlje i unaprijed usaglašenih strategija i programa, zanemarivanje vlastitih obaveza, uz negativan Izvještaj Evropske komisije o napretku BiH, kojeg bi se trebale stidjeti sve institucije vlasti u BiH, obilježilli su period januar – septembar 2012.g. kad je u pitanju rad Parlamentarne skupštine i Vijeća ministara BiH. Od stalne blokade u radu državne vlasti, njene prekompozicije i zahtjeva za smjenu građani nemaju nikakve koristi, dok,  s druge strane, političari koliko god da potraje kriza, koju sami produciraju,  uredno primaju svoje plate i druge beneficije!

Parlamentarna skupština BiH je, nastavivši funkcionirati po ''ad hoc'' principu, odnosno bez usvojenih orjentacijskih planova rada, takođe, nastavila i sa trendom usvajanja zanemarivog broja zakona – 16, te, uprkos tome , i sa velikim brojem odbijenih zakona – čak 14. Izjednačavanje broja odbijenih i usvojenih zakona je nepoznata pojava u praksi evropskih parlamenata, ali i parlamanata susjednih zemalja, u kojima je broj odbijenih zakona zanemariv, za razliku od našeg, u kojem je zanemariv broj usvojenih zakona (npr. u Saboru Republike Hrtvatske usvojeno 128, a odbijeno svega 5 zakona).

Upravo kroz poređenje sa susjednim državama najviše dolazi do izražaja neefikasnost našeg državnog parlamenta, čiji je aktuelni saziv lošiji po rezultatima od  prethodnika, a čak 4 puta lošiji od pretprošlog saziva. Zastupnici Hrvatskog sabora su istom razdoblju (januar-septembar) usvojili 8 puta više zakona (128), dok je Parlament Crne Gore usvojio 74, a Srbije (u izbornoj godini) 70 zakona. Ovaj odnos definitivno nije  proporcionalan primanjima naših i parlamentaraca u regionu. Ukupna primanja zastupnika i delegata u PS BiH i dalje su najviša u regionu, između 4.800 i 7.000 KM i u neskladu su sa ukupnom socio-ekonomskom situacijom i ostvarenim rezultatima, što potvrđuje nespremnost i nezainteresiranost naših političara da, kao što je to slučaj u razvijenijim zemljama,  dijele sudbinu građana, za čija bi se prava i interese trebali boriti.

Od optimističnih obećanja iz ekspozea Predsjedavajućeg Vjekoslava Bevande, ostalo je samo „mrtvo slovo na papiru“. Prošavši u samo devet mjeseci i tehnički mandat i reizbor i ponovni raspad, Vijeće ministara je, samo 3 mjeseca prije isteka 2012.g. ostvarilo takav rezultat, koji ne zadovoljava ni polugodišnji plan rada ove institucije. U periodu od 9 mjeseci Vijeće ministara je ispunilo godišnji Program rada u omjeru od 42% . Nakon određenih pozitivnih naznaka sa početka mandata, u trećem kvartalu Vijeće ministara realizuje samo 11 % mjera iz godišnjeg plana, pa sada već možemo naslutiti razočaravajući godišnji rezultat.

Da stvar bude gora, svega 1,1% od ukupno broja realizovanih mjera može uticati na rješavanje najznačajnijih problema građana (nezaposlenost, socijalna i penzina politika, korupcija i sl.). Poređenje sa susjednim zemljama i ovdje takođe daju jasniju sliku o neefikasnosti  - Dok je Vijeće ministara utvrdilo 17 zakona, u istom periodu (januar-septembar) Srbijanska Vlada utvrdila je 43 zakona više, Crnogorska 32 zakona više, a Vlada Republike Hrvatske u 9 mjeseci utvrdila je 121 zakon, koliko je Vijeće ministara utvrdilo u posljednje 3 i po godine. Ne čudi zato što zemlje okruženja dobiju daleko bolje ocjene u Izvještajima o napretku Evropske Komisije.

Nema nikakvih izgovora za neuspjeh BH vlasti i daljnja kašanjenja u reliziranju preuzetih obaveza! I nema nikakvog izgovora za izmještanje ustavom definisanih nadležnosti iz Parlamenta u neformalna tijela. I za odlučivanje o suštinskim stvarima, umjesto među legitimnim, za to izabranim predstavnicima građana, na sastancima stranačkih lidera. Čime se urušava sistem i obesmišljavaju čitave institucije, koje su stubovi demokratije u jednom društvu.