12.03.2010

U 2009. godini neriješenih problema bilo na pretek, a Vlada ostala neokrznuta

Neusvajanjem Dokumenta Ciljevi i politike TK za 2010. g. u Skupštini Tuzlanskog kantona do kraja je ogoljena činjenica o sve većem gubitku ionako „tanke“ parlamentarne podrške koju je Vlada sa teškom mukom obezbjeđivala tokom 2009. godine.

Nalazi monitoringa CCI-a pokazuju da je Vlada TK tokom tri godine mandata organizovanjem stalnog vlastitog monitoringa uspjela podići nivo efikasnosti u realizaciji   programa rada  sa 75  % iz 2007. g na 88% koliki je bio u 2009. g. Međutim problem koji se iz godine u godinu stalno ponavlja, a vezan je za planiranje rada,  je da većina ministarstava ima nizak obim planiranja (samo 4 ministarstva su bila planirale za razmatranje preko 10 mjera), a mjere su često nisu u dovoljnoj mjeri bile sa ciljevima Vlade i ministarstva. Vlada je u 2009. godini razmatrala svega 15 od 27 polaniranih zakona (56%) i u ovoj oblasti daleko zaostaje od prosjeka opšteg učinka. U 2009. g. su usvojene kvalitetne razvojna i strategija zapošljavanja i antirecesione mjere čiju primjenu i učinke tek treba analizirati.

Nažalost navedeni pozitivan trend u pretposljednjoj godini mandata, nisu pratili pozitivni trendovi u oblasti zapošljavanja jer je u odnosu na 2008. g. izgubljeno  1.389 radnih mjesta, a broj nezaposlenih se povećao za 3.539. Ništa nije bolje bilo i u oblasti upravljanja firmama u kojima je kanton većinski vlasnik gdje je Vlada ušla u začarani krug: Niti ih umije privatizovati, niti ima rješenje na koji način i dokle finansijskim inekcijama nastojati održati proizvodne procese. Česti protesti studenata i sukobi između  Ministarstva obrazovanja, nauke kulture i sporta  i Univerziteta i Pedagoškog zavoda sa druge strane su pokazali da  ni upravljanje obrazovanjem nije na nivou iz prethodnih godina. Nelikvidnan Budžet, nizak nivo naplaćenih koncesija, nerješen status firmi u procesu stečaja, neisplaćivanje dječijeg dodatka, bili su konstanta koja je pratila rad Vlade u 2009. g.

I pored toga Vlada nije iskoristila mogućnost da „provjetri“ svoje redova i kvalitetnim kadrovskim promjenama i organizacionim preustrojem  se rekonstruiše i na veći nivo podigne svoj rad. A razloga za ove tri godine je bilo sigurno, bar kada je u pitanju rad Ministarstva za trgovinu , turizam i saobraćaj koje je u tri godine rada utvrdilo samo jedan zakon, (a i njega su poslanici vratili na doradu) i koje  nije donijelo ni jedan značajniji dokument kojim bi se oblasti turizma, saobraćaja i trgovine unaprijedile.

Skupština Tuzlanskog kantona je održala 17 sjednica u 27 zasijedanja sa ukupnim trajanjem od  preko 172 radna sata . Polovina sjednica je okončana nakon nekoliko prekida, a najčešći razlozi za prekide su bili razmatranje zahtjeva sindikata i studenata  Iako Skupština Tuzlanskog kantona već duži niz godina ima najduža zasijedanja ni u trećoj godini nije uspjela realizovati više od 74% programiranih obaveza. Kada su zakoni u pitanju, Skupština je u 2009. g. tako loše planirala zakonodavne aktivnosti, da je kraju godine razmatrala više neplaniranih (14) nego planiranih zakona (8). Pet zakona iz programa Skupština uopšte nije razmatrala (39%).

U 2009. godini čak 4 poslanika (Šarić Muradif i Esed Omerkić – SBiH, Rafik Avdić - Patriotski blok BOSS -SDU, i Rerfik Ahmedinović-SDP) su napustila stranke i kolicije, te nastavila samostalno djelovati čime su doveli u pitanje vjerodostojnost i funkcionisanje kako parlamentarne većine tako opozicije. 

Dodatne probleme u funkcionisanju Skupštine predstavljala je sve prisutnija radna nedisciplina poslanika koji su izostajanjem sa sjednica, kašnjenjem i ranijim izlascima sa sjednica, Skupštinu dovodili u poziciju da radi na ivici kvoruma.  Poslanik Šefik Begić (SDA)se odavno ne pridržava niti partijske discipline niti normi Etičkog kodeksa jer je samo u 2009. g. izostao  sa 14 zasijedanja. Rekorderi u kašnjenju na sjednice su i dalje bili poslanici SDA Fahir Subašić (20 sati i 35 min) i Kazafer Bečić sa preko ukupno 16 sati „naplaćenog“ kašnjenja. Kakav je moralni profil pojedinih poslanika može se vidjeti na primjeru poslanika Hasana Delića (SBiH) koji  je nakon trogošnjeg poslaničkog „ćutanja“, odlučio se samonagraditi profesionalizacijom svog poslaničkog statusa u posljednjoj godini mandata i time svrstati među 19 izuzetno dobro plaćenih profesionalnih poslanika Skupštine.